dno

dno {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n I, Mc. dnie; lm D. den {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powierzchnia ograniczająca od dołu naturalne wgłębienie w ziemi lub przedmiot, który można czymś napełnić; spód': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dno morza, rzeki, doliny, rowu, pieczary. Dno studni, pudełka, worka, butelki, beczki, talerza, kieliszka, miski itd. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'skrajny, najniższy poziom czegoś negatywnego': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dno rozpaczy, nędzy, nałogu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pogardliwie o czymś nieudanym, bezwartościowym; tandeta, kicz, dziadostwo': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ten film, obraz to dno. Jak można czytać takie dno? {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pogardliwie o kimś niemającym wiedzy, umiejętności w jakiejś dziedzinie; też: o człowieku podłym, bezwartościowym moralnie; zero': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ktoś jest kompletnym dnem z matematyki. Nie zadawaj się z nim, bo to dno. ZOB. drugie dno; iść [pójść] na dno; odbić się od dna; spadać – spaść [i syn.] na samo dno; studnia [worek, beczka] bez dna; wypić do dna kielich goryczy {{/stl_10}}